Goede Vrijdag en Pasen – dood en opstanding:
Een ervaring of alleen maar gedenken?[1]
De weg van gehoorzaamheid
In de weg van gehoorzaamheid leren wij God waarachtig kennen. God openbaart Zich aan wie Hem gehoorzaam is. Abraham, de aartsvader, was God volkomen gehoorzaam. Daarom kon de Here Zich zo machtig aan hem openbaren en noemde Hij hem Zijn vriend. Zo groot was Abrahams gehoorzaamheid, dat hij het lijden omwille hiervan niet trachtte te ontlopen. Zelfs wat hem het dierbaarste was, namelijk zijn zoon, de erfgenaam, was hij bereid op te offeren, toen God dit van hem vroeg. Bij die gelegenheid ontving hij één van de meest wonderbare openbaringen van de Almachtige. Hij mocht God leren kennen als Jehovah Jireh, de Here Die voorziet (zie Gen. 22:1-18). Daarbij werd zelfs reeds een glimp van Golgotha zichtbaar! Als God Zich openbaart, betekent dit, dat wij “verlichte ogen van het verstand” ontvangen. Wij gaan zien wat wij tevoren niet zagen. Wij kunnen daarom ook zeggen, dat het wandelen in gehoorzaamheid aan God ons brengt tot geestelijk zien en ons maakt tot geestelijke mensen. Gehoorzaamheid aan God is op zichzelf al een daad van wijsheid, van geestelijk inzicht! “De vreze des Heren is het begin van alle wijsheid” (Spr. 9:10a). Het is met ons zoals het met de blindgeborene was (zie Joh. 9). Nadat hij Jezus gehoorzaamd had en naar het badwater Siloam was gegaan (een beeld van de waterdoop, wat ook een daad van gehoorzaamheid is), werd hij ziende. Hier hebt u de verklaring waarom zovele gelovigen niet geestelijk kunnen denken en handelen en geestelijk niet groeien. Zij wandelen niet in gehoorzaamheid! Wie zijn vlees blijft ontzien en koesteren komt nooit een stap verder in het geloofsleven. Zie Galaten 5:17.[2] En “vlees” kan in dit verband ook betekenen: geliefden en dierbaren! Alle geestelijke groei wordt bewerkt door de Geest van God op DE WEG van GEHOORZAAMHEID. Als het vlees nog oppermachtig is in ons leven, is er geen sprake van geestelijk groeien. God kan Zich dan niet openbaren.
Lotsverbondenheid door lijden
Gehoorzaamheid brengt lijden. In het leven van Abraham vinden wij duidelijke illustraties van deze waarheid. Maar ook zien wij daar hoe dit leidt tot het kennen van God als “de Here Die voorziet”. Daarom leert het Nieuwe Testament ons, dat lijden met en voor Christus genade is! “Want aan u is het uit genade gegeven in de zaak van Christus niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden” (Filip. 1:29, HSV). Het is één van de dingen die wij gaan “zien” op de weg van gehoorzaamheid en wat wij anders nooit zouden begrijpen, laat staan accepteren. God wil altijd méér genade geven. “De (heils)fonteinen zijn vol water” (zie Jes. 12:3 en Joh. 7:37-38). Maar deze voortgang van genade, zoals in Filippenzen 1 beschreven, is voor de vleselijke christen een hard gelag. Zulke christenen hebben trouwens ook een heel andere voorstelling van de genade. Genade is iets prettigs, denken zij, evenals een zegening. Maar… een beproeving is ook een zegening! En wat is het kenmerk van de genade? Genade is altijd verlies voor het vlees, maar winst voor de eeuwigheid. Voor vleselijke, ongehoorzame christenen blijft het onaanvaardbaar, dat lijden voor Jezus genade is. U echter, die werkelijk Jezus zoekt en die Zijn gemeenschap stelt boven al het andere in dit leven, bedenk, dat wij door te lijden met en voor Jezus steeds dichter komen tot Hem. Er ontstaat daardoor een ware lotsverbondenheid tussen Hem en ons. Zijn zaak is onze zaak. Zijn droefenis is onze smart. Maar ook zullen wij ons met Hem verblijden. En Hij zal ons maken tot overwinnaars met Hem![3] “Als wij volharden (SV: verdragen), zullen wij ook met Hem regeren” (2 Tim. 2:12a, HSV)! Wij delen in Zijn lijden en sterven, maar ook in Zijn opstanding. Zijn kracht wordt in onze zwakheid geopenbaard. Ja, wij zullen zelfs delen in Zijn erfenis! Lijden met Jezus is de enige weg die tot waarachtige eenwording met Jezus leidt (de geestelijke ‘eenwording’ of ‘gemeenschap’ met Christus, die alleen de Bruid zal ervaren – red.).
Alle aardse banden doorgesneden
Dit zal vooral de ervaring zijn van de Bruidsgemeente straks, de Gemeente die door de huwelijksband met Christus verenigd zal worden. Deze Bruidsgemeente zal veel moeten lijden.[4] Zij zal de weg van dood en opstanding moeten gaan, voordat zij “tot één vlees wordt” (de geestelijke ‘eenwording’ of ‘gemeenschap’ – red.) met Christus. Door dit lijden en deze lotsverbondenheid zal zij nog in een wonderbare bediening (komen te) staan! Zij zal profeteren tot vele naties (zie Openb. 10:11). Zo was het ook met Jezus’ eerste discipelen (die ook “bruiloftskinderen” waren). Zij konden Zijn getuigen zijn, omdat zij tot het laatste toe bij Hem gebleven waren en alles met Hem hadden doorstaan. Omdat zij leden met Christus, ook na Diens hemelvaart, kon de Heer hen zo machtig gebruiken. Daarom horen wij een andere apostel, namelijk Paulus, uitroepen, in dezelfde Filippenzenbrief: “Opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word”! (Filip. 3:10, HSV). Ziedaar het geheim ook van Paulus’ bediening! De gemeenschap met het lijden van Jezus betekent, dat letterlijk alle aardse banden doorgesneden worden en de ziel omhoog vliedt, tot Jezus. Is dat geen zegen?
Wat lijden is
Het kunnen geloven is genade, maar mogen lijden met en voor Jezus is een nog grotere genade. Dit is het diepere (geestelijke) leven. Wat is dat lijden? Is het ziekte? Neen. Zijn het de gevolgen van zondige daden? Beslist niet. Wat is het dan wel? Daar zij drie fasen in het lijden met Jezus te onderscheiden. De eerste fase is die van het loslaten van wat ons lief en dierbaar is. Dit is als het ware “de voorhof (of: het voorportaal) van het lijden”, want hier gaat het nog maar om wie of wat er in ons leven op de eerste plaats komt. “Wie vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mij niet waard; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waard”, zegt Jezus in Mattheüs 10:37. Wat het betekent, zien wij onder andere bij Abraham, die bereid moest zijn God meer lief te hebben dan zijn eigen zoon. Hij moest bereid zijn om zijn zoon te verliezen! Doch dit is nog maar de “voorhofs”-fase.[5] Het eigenlijke lijden wordt beschreven in 1 Petrus 2:19-21. “Want dat is genade, als iemand om het geweten voor God dingen verdraagt die hem pijn doen, en daarbij ten onrechte lijdt. ... Maar als u geduldig verdraagt wanneer u goed doet en daarvoor lijdt, dat is genade bij God. Want hiertoe bent u geroepen, omdat ook Christus voor ons geleden heeft; Hij laat ons zo een voorbeeld na, opdat u Zijn voetstappen zou navolgen”. De tweede fase is: Gehaat, bespot, vervolgd te worden, vanwege onze gehoorzaamheid aan Christus of omdat wij geen compromis wensen te sluiten met de zonde of weigeren toe te geven aan vleselijke zwakheid, DAT IS LIJDEN VOOR JEZUS. Hier zijn wij, als het ware, in “het heiligdom van het lijden”.[6] De 3 objecten van het Heiligdom (de eigenlijke “tent” van de Israëlitische tabernakel)[7] zijn hier onmiskenbaar aanwezig:
1. lijden, omdat wij trouw zijn aan Christus’ Woord - (de Tafel der toonbroden),
2. lijden, omdat wij wandelen in het licht - (de Kandelaar) en
3. lijden, omdat wij de aanbidding van God zuiver willen houden - (het Reukoffer- of Wierookaltaar).
Dit alles maakt, dat wij vele (zogenaamde) vrienden verliezen. Broeders en zusters ‘in de Heer’ veranderen in vijanden. Maar zalig zijn zij die, omwille van Jezus, smaad verdragen. Het volgen van Jezus brengt noodzakelijkerwijze zwarigheid met zich mee. Het lijden behoort tot het navolgen van Jezus’ voetstappen, zegt Petrus. Doch het brengt ons dichtbij Hem. Het leidt tot vereenzelviging en eenwording met Hem. “Laten wij dan naar Hem uitgaan, buiten de legerplaats,[8] en (met Hem) Zijn smaad dragen” (Hebr. 13:13, HSV)!
Verlangen naar Jezus
Dan zullen wij ook het Meest Heilige (ook wel “het Heilige der Heiligen” of “het Allerheiligdom” genaamd – red.)[9] betreden. Het lijden met Jezus, de derde fase, gaat nog verder. Laat ons nog een blik slaan op Filippenzen 1:30, waar Paulus spreekt over zijn strijd. Deze strijd houdt verband met het lijden voor Christus, waarover het voorafgaande vers handelt. Wat deze strijd inhield, lezen wij in de verzen 23 en 24: “Want ik word door deze twee gedrongen: ik heb het verlangen om losgemaakt (SV: ontbonden) te worden en met Christus te zijn, want dat is verreweg het beste, maar in het vlees te blijven is noodzakelijker (SV: nodiger) voor u”. Lijden met en voor Jezus is meer dan, met Hem, smaad te verdragen. Het is ook, zo leren wij hier: vervuld te zijn met een steeds groter verlangen naar Jezus en desondanks trouw ons werk (voor Hem) te blijven doen. Wij wensen “ontbonden” te worden. Steeds dichter willen wij bij Hem zijn. Steeds ijdeler worden alle aardse dingen voor ons. Ja, zij worden op het laatst een last. Doch zolang dit “nodiger” (of: noodzakelijker) is voor u, willen wij de taak die de Here ons hier gegeven heeft, in alle getrouwheid blijven vervullen. Deze twee begeerten strijden in ons. Ook dit is lijden. Wij zouden dit “het allerheiligdom[10] van het lijden” kunnen noemen. Het is lijden vanwege het verlangen naar die eenheid met Jezus, welke zo schoon wordt uitgebeeld in de Arke des Verbonds (waarvan de eigenlijke ‘kist’, de Verbondskist, het beeld van de Gemeente is)[11] en het gouden Verzoendeksel daarop (beeld van onze Here Jezus Christus).[12] Wederom zal het de Bruidsgemeente zijn, die straks ook dit lijden in de hevigste mate zal kennen. Hoe zal zij verlangen naar haar hemelse Bruidegom! Maar zij moet wachten en intussen haar werk nog doen. Hoe langer echter het wachten duurt, des te feller zullen de steken zijn van de harte-pijnen die zij doorstaat. “De uitgestelde hoop krenkt het hart” (Spr. 13:12). Doch dit te ervaren zal zijn: wonderbare genade. De ervaring van “het gescheiden zijn” zal de liefde voor de Bruidegom sterker maken dan de dood (zie Hoogl. 8:6). Verlangt u de genade te smaken van het lijden met Jezus? Wandel dan op de weg van gehoorzaamheid!
HS[13]
In de weg van gehoorzaamheid leren wij God waarachtig kennen. God openbaart Zich aan wie Hem gehoorzaam is. Abraham, de aartsvader, was God volkomen gehoorzaam. Daarom kon de Here Zich zo machtig aan hem openbaren en noemde Hij hem Zijn vriend. Zo groot was Abrahams gehoorzaamheid, dat hij het lijden omwille hiervan niet trachtte te ontlopen. Zelfs wat hem het dierbaarste was, namelijk zijn zoon, de erfgenaam, was hij bereid op te offeren, toen God dit van hem vroeg. Bij die gelegenheid ontving hij één van de meest wonderbare openbaringen van de Almachtige. Hij mocht God leren kennen als Jehovah Jireh, de Here Die voorziet (zie Gen. 22:1-18). Daarbij werd zelfs reeds een glimp van Golgotha zichtbaar! Als God Zich openbaart, betekent dit, dat wij “verlichte ogen van het verstand” ontvangen. Wij gaan zien wat wij tevoren niet zagen. Wij kunnen daarom ook zeggen, dat het wandelen in gehoorzaamheid aan God ons brengt tot geestelijk zien en ons maakt tot geestelijke mensen. Gehoorzaamheid aan God is op zichzelf al een daad van wijsheid, van geestelijk inzicht! “De vreze des Heren is het begin van alle wijsheid” (Spr. 9:10a). Het is met ons zoals het met de blindgeborene was (zie Joh. 9). Nadat hij Jezus gehoorzaamd had en naar het badwater Siloam was gegaan (een beeld van de waterdoop, wat ook een daad van gehoorzaamheid is), werd hij ziende. Hier hebt u de verklaring waarom zovele gelovigen niet geestelijk kunnen denken en handelen en geestelijk niet groeien. Zij wandelen niet in gehoorzaamheid! Wie zijn vlees blijft ontzien en koesteren komt nooit een stap verder in het geloofsleven. Zie Galaten 5:17.[2] En “vlees” kan in dit verband ook betekenen: geliefden en dierbaren! Alle geestelijke groei wordt bewerkt door de Geest van God op DE WEG van GEHOORZAAMHEID. Als het vlees nog oppermachtig is in ons leven, is er geen sprake van geestelijk groeien. God kan Zich dan niet openbaren.
Lotsverbondenheid door lijden
Gehoorzaamheid brengt lijden. In het leven van Abraham vinden wij duidelijke illustraties van deze waarheid. Maar ook zien wij daar hoe dit leidt tot het kennen van God als “de Here Die voorziet”. Daarom leert het Nieuwe Testament ons, dat lijden met en voor Christus genade is! “Want aan u is het uit genade gegeven in de zaak van Christus niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden” (Filip. 1:29, HSV). Het is één van de dingen die wij gaan “zien” op de weg van gehoorzaamheid en wat wij anders nooit zouden begrijpen, laat staan accepteren. God wil altijd méér genade geven. “De (heils)fonteinen zijn vol water” (zie Jes. 12:3 en Joh. 7:37-38). Maar deze voortgang van genade, zoals in Filippenzen 1 beschreven, is voor de vleselijke christen een hard gelag. Zulke christenen hebben trouwens ook een heel andere voorstelling van de genade. Genade is iets prettigs, denken zij, evenals een zegening. Maar… een beproeving is ook een zegening! En wat is het kenmerk van de genade? Genade is altijd verlies voor het vlees, maar winst voor de eeuwigheid. Voor vleselijke, ongehoorzame christenen blijft het onaanvaardbaar, dat lijden voor Jezus genade is. U echter, die werkelijk Jezus zoekt en die Zijn gemeenschap stelt boven al het andere in dit leven, bedenk, dat wij door te lijden met en voor Jezus steeds dichter komen tot Hem. Er ontstaat daardoor een ware lotsverbondenheid tussen Hem en ons. Zijn zaak is onze zaak. Zijn droefenis is onze smart. Maar ook zullen wij ons met Hem verblijden. En Hij zal ons maken tot overwinnaars met Hem![3] “Als wij volharden (SV: verdragen), zullen wij ook met Hem regeren” (2 Tim. 2:12a, HSV)! Wij delen in Zijn lijden en sterven, maar ook in Zijn opstanding. Zijn kracht wordt in onze zwakheid geopenbaard. Ja, wij zullen zelfs delen in Zijn erfenis! Lijden met Jezus is de enige weg die tot waarachtige eenwording met Jezus leidt (de geestelijke ‘eenwording’ of ‘gemeenschap’ met Christus, die alleen de Bruid zal ervaren – red.).
Alle aardse banden doorgesneden
Dit zal vooral de ervaring zijn van de Bruidsgemeente straks, de Gemeente die door de huwelijksband met Christus verenigd zal worden. Deze Bruidsgemeente zal veel moeten lijden.[4] Zij zal de weg van dood en opstanding moeten gaan, voordat zij “tot één vlees wordt” (de geestelijke ‘eenwording’ of ‘gemeenschap’ – red.) met Christus. Door dit lijden en deze lotsverbondenheid zal zij nog in een wonderbare bediening (komen te) staan! Zij zal profeteren tot vele naties (zie Openb. 10:11). Zo was het ook met Jezus’ eerste discipelen (die ook “bruiloftskinderen” waren). Zij konden Zijn getuigen zijn, omdat zij tot het laatste toe bij Hem gebleven waren en alles met Hem hadden doorstaan. Omdat zij leden met Christus, ook na Diens hemelvaart, kon de Heer hen zo machtig gebruiken. Daarom horen wij een andere apostel, namelijk Paulus, uitroepen, in dezelfde Filippenzenbrief: “Opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word”! (Filip. 3:10, HSV). Ziedaar het geheim ook van Paulus’ bediening! De gemeenschap met het lijden van Jezus betekent, dat letterlijk alle aardse banden doorgesneden worden en de ziel omhoog vliedt, tot Jezus. Is dat geen zegen?
Wat lijden is
Het kunnen geloven is genade, maar mogen lijden met en voor Jezus is een nog grotere genade. Dit is het diepere (geestelijke) leven. Wat is dat lijden? Is het ziekte? Neen. Zijn het de gevolgen van zondige daden? Beslist niet. Wat is het dan wel? Daar zij drie fasen in het lijden met Jezus te onderscheiden. De eerste fase is die van het loslaten van wat ons lief en dierbaar is. Dit is als het ware “de voorhof (of: het voorportaal) van het lijden”, want hier gaat het nog maar om wie of wat er in ons leven op de eerste plaats komt. “Wie vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mij niet waard; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waard”, zegt Jezus in Mattheüs 10:37. Wat het betekent, zien wij onder andere bij Abraham, die bereid moest zijn God meer lief te hebben dan zijn eigen zoon. Hij moest bereid zijn om zijn zoon te verliezen! Doch dit is nog maar de “voorhofs”-fase.[5] Het eigenlijke lijden wordt beschreven in 1 Petrus 2:19-21. “Want dat is genade, als iemand om het geweten voor God dingen verdraagt die hem pijn doen, en daarbij ten onrechte lijdt. ... Maar als u geduldig verdraagt wanneer u goed doet en daarvoor lijdt, dat is genade bij God. Want hiertoe bent u geroepen, omdat ook Christus voor ons geleden heeft; Hij laat ons zo een voorbeeld na, opdat u Zijn voetstappen zou navolgen”. De tweede fase is: Gehaat, bespot, vervolgd te worden, vanwege onze gehoorzaamheid aan Christus of omdat wij geen compromis wensen te sluiten met de zonde of weigeren toe te geven aan vleselijke zwakheid, DAT IS LIJDEN VOOR JEZUS. Hier zijn wij, als het ware, in “het heiligdom van het lijden”.[6] De 3 objecten van het Heiligdom (de eigenlijke “tent” van de Israëlitische tabernakel)[7] zijn hier onmiskenbaar aanwezig:
1. lijden, omdat wij trouw zijn aan Christus’ Woord - (de Tafel der toonbroden),
2. lijden, omdat wij wandelen in het licht - (de Kandelaar) en
3. lijden, omdat wij de aanbidding van God zuiver willen houden - (het Reukoffer- of Wierookaltaar).
Dit alles maakt, dat wij vele (zogenaamde) vrienden verliezen. Broeders en zusters ‘in de Heer’ veranderen in vijanden. Maar zalig zijn zij die, omwille van Jezus, smaad verdragen. Het volgen van Jezus brengt noodzakelijkerwijze zwarigheid met zich mee. Het lijden behoort tot het navolgen van Jezus’ voetstappen, zegt Petrus. Doch het brengt ons dichtbij Hem. Het leidt tot vereenzelviging en eenwording met Hem. “Laten wij dan naar Hem uitgaan, buiten de legerplaats,[8] en (met Hem) Zijn smaad dragen” (Hebr. 13:13, HSV)!
Verlangen naar Jezus
Dan zullen wij ook het Meest Heilige (ook wel “het Heilige der Heiligen” of “het Allerheiligdom” genaamd – red.)[9] betreden. Het lijden met Jezus, de derde fase, gaat nog verder. Laat ons nog een blik slaan op Filippenzen 1:30, waar Paulus spreekt over zijn strijd. Deze strijd houdt verband met het lijden voor Christus, waarover het voorafgaande vers handelt. Wat deze strijd inhield, lezen wij in de verzen 23 en 24: “Want ik word door deze twee gedrongen: ik heb het verlangen om losgemaakt (SV: ontbonden) te worden en met Christus te zijn, want dat is verreweg het beste, maar in het vlees te blijven is noodzakelijker (SV: nodiger) voor u”. Lijden met en voor Jezus is meer dan, met Hem, smaad te verdragen. Het is ook, zo leren wij hier: vervuld te zijn met een steeds groter verlangen naar Jezus en desondanks trouw ons werk (voor Hem) te blijven doen. Wij wensen “ontbonden” te worden. Steeds dichter willen wij bij Hem zijn. Steeds ijdeler worden alle aardse dingen voor ons. Ja, zij worden op het laatst een last. Doch zolang dit “nodiger” (of: noodzakelijker) is voor u, willen wij de taak die de Here ons hier gegeven heeft, in alle getrouwheid blijven vervullen. Deze twee begeerten strijden in ons. Ook dit is lijden. Wij zouden dit “het allerheiligdom[10] van het lijden” kunnen noemen. Het is lijden vanwege het verlangen naar die eenheid met Jezus, welke zo schoon wordt uitgebeeld in de Arke des Verbonds (waarvan de eigenlijke ‘kist’, de Verbondskist, het beeld van de Gemeente is)[11] en het gouden Verzoendeksel daarop (beeld van onze Here Jezus Christus).[12] Wederom zal het de Bruidsgemeente zijn, die straks ook dit lijden in de hevigste mate zal kennen. Hoe zal zij verlangen naar haar hemelse Bruidegom! Maar zij moet wachten en intussen haar werk nog doen. Hoe langer echter het wachten duurt, des te feller zullen de steken zijn van de harte-pijnen die zij doorstaat. “De uitgestelde hoop krenkt het hart” (Spr. 13:12). Doch dit te ervaren zal zijn: wonderbare genade. De ervaring van “het gescheiden zijn” zal de liefde voor de Bruidegom sterker maken dan de dood (zie Hoogl. 8:6). Verlangt u de genade te smaken van het lijden met Jezus? Wandel dan op de weg van gehoorzaamheid!
HS[13]
- Voor nog meer studies over de eindtijd, zie onze website: www.eindtijdbode.nl/
- Als onze (eindtijd)studies u interessant lijken, zouden wij het fijn vinden als u ook anderen op onze website en/of ons weblog (met een maandelijkse ‘nieuwsbrief’) wilt attenderen.
- Nog niet alle studies staan op onze website vermeld.
- Zie de lijst hieronder voor alle studies die nu reeds op de website staan.
[1] Noot van de redactie:
Het gaat er met de Christelijke feestdagen vooral om dat we niet alleen GEdenken wat er 2000 jaar geleden – voor ons, zondaren – is gebeurd, maar veel meer dat we BEdenken wat er NU – met ons, zondaren – moet gebeuren. Wij moeten ook sterven, namelijk (volkomen) afsterven aan onze oude, zondige natuur. En daar moeten wij naar verlangen en naar jagen. Pas dan kan Hij het in ons uitwerken, opdat wij werkelijk mogen worden: “Een beeld naar Zijn gelijkenis”.
[2] Galaten 5 vers 17: “Want het vlees begeert tegen de Geest en de Geest tegen het vlees; en deze staan tegenover elkaar, zodat u niet doet wat u (hier beter gezegd: wat GOD) zou willen” (HSV)
[3] Zie eventueel de studie: “De overwinnaars; over (de macht van) zonde en satan in de eindtijd”.
[4] Zie eventueel de studie: “Het boek Job, over het lijden en de strijd van de Bruidsgemeente”.
Het gaat er met de Christelijke feestdagen vooral om dat we niet alleen GEdenken wat er 2000 jaar geleden – voor ons, zondaren – is gebeurd, maar veel meer dat we BEdenken wat er NU – met ons, zondaren – moet gebeuren. Wij moeten ook sterven, namelijk (volkomen) afsterven aan onze oude, zondige natuur. En daar moeten wij naar verlangen en naar jagen. Pas dan kan Hij het in ons uitwerken, opdat wij werkelijk mogen worden: “Een beeld naar Zijn gelijkenis”.
[2] Galaten 5 vers 17: “Want het vlees begeert tegen de Geest en de Geest tegen het vlees; en deze staan tegenover elkaar, zodat u niet doet wat u (hier beter gezegd: wat GOD) zou willen” (HSV)
[3] Zie eventueel de studie: “De overwinnaars; over (de macht van) zonde en satan in de eindtijd”.
[4] Zie eventueel de studie: “Het boek Job, over het lijden en de strijd van de Bruidsgemeente”.
[5] Voor meer informatie over de geestelijke betekenis van “de Voorhof” en/of andere Tabernakel-objecten, zie de studies: “Christus in de Tabernakel” en/of “De Tabernakel van Israël”.
[6] Voor meer informatie over de geestelijke betekenis van “het Heiligdom” en/of andere Tabernakel-objecten, zie noot 5.
[7] Zie noot 6.
[8] Jezus heeft BUITEN DE LEGERPLAATS geleden (zie Hebr. 13:11). En, in letterlijke zin, heeft Jezus ook “buiten Jeruzalems muren” geleden!!! Hoe nauwkeurig is hiermee de profetie vervuld in verband met alles wat moest geschieden met Jezus, het Lam van God. Wanneer wij nu geroepen worden om Hem te volgen op Zijn weg, zullen òòk wij die KRUISWEG moeten gaan, welke ons ONherroepelijk leidt naar òns “Golgotha” (HET KRUIS). Dit is dan eveneens, in geestelijke zin, te verstaan als “buiten de legerplaats”. En zo moeten wij datgene verstaan wat geschreven staat in Hebr. 13:13. Als Zijn discipelen moeten wij zowel INNERLIJK als OPENLIJK Zijn smaad dragen. (noot – AK)
[9] Voor meer informatie over de geestelijke betekenis van “het Meest Heilige” (of “het Heilige der Heiligen” of “het Allerheiligdom”) en/of andere Tabernakel-objecten, zie noot 5.
[7] Zie noot 6.
[8] Jezus heeft BUITEN DE LEGERPLAATS geleden (zie Hebr. 13:11). En, in letterlijke zin, heeft Jezus ook “buiten Jeruzalems muren” geleden!!! Hoe nauwkeurig is hiermee de profetie vervuld in verband met alles wat moest geschieden met Jezus, het Lam van God. Wanneer wij nu geroepen worden om Hem te volgen op Zijn weg, zullen òòk wij die KRUISWEG moeten gaan, welke ons ONherroepelijk leidt naar òns “Golgotha” (HET KRUIS). Dit is dan eveneens, in geestelijke zin, te verstaan als “buiten de legerplaats”. En zo moeten wij datgene verstaan wat geschreven staat in Hebr. 13:13. Als Zijn discipelen moeten wij zowel INNERLIJK als OPENLIJK Zijn smaad dragen. (noot – AK)
[9] Voor meer informatie over de geestelijke betekenis van “het Meest Heilige” (of “het Heilige der Heiligen” of “het Allerheiligdom”) en/of andere Tabernakel-objecten, zie noot 5.
[10] Zie noot 9.
[11] De Verbondskist is het beeld van de Bruid van het Lam. Deze ‘kist’ was namelijk gemaakt van acacia- of sittimhout (hetgeen staat voor de mens), overdekt met goud (hetgeen staat voor het goddelijke), dus het beeld van de mens die met Gods natuur en wezen bekleed is. Het Verzoendeksel met de beide Cherubs, bovenop de Verbondskist, vormt dan ook het beeld van de UITwendige eenheid van onze God met de Bruid van het Lam. In deze gouden Ark of Verbondskist lagen (zie Hebr. 9:4):
· de gouden kruik met het manna (zie Exod. 16:33 – een beeld van Jezus, het Lam van God);
· de staf van Aäron, die gebloeid had (zie Num. 17:10 – een beeld van de Heilige Geest van God);
· de stenen (wets)tafelen van het verbond, de zgn. 10 geboden, (zie Exod. 34:28-29 – een beeld van de Vader).
Deze 3 dingen staan voor de 3 openbaringsvormen van onze almachtige God en beelden de INwendige eenheid met de Bruid van het Lam uit (hiervan lezen wij ook in Zach. 2:5). De Ark van het Verbond staat dus voor de Bruiloft of Eenwording van het Lam van God en Zijn Bruid. Dit wordt uitgebeeld doordat het verzoendeksel met zijn beide cherubs werd gelegd op de Verbondskist, die staat voor de Bruid van het Lam. Zie ook nog noot 9. (noot – AK)
[12] In de eerste plaats beeldt de Ark van het Verbond de troon van God uit. De beide Cherubs en het Verzoendeksel beelden onze almachtige God in Zijn 3 openbaringsvormen uit. De Cherubs beelden de Vader en de Heilige Geest uit, en het Verzoendeksel beeldt het Lam, de Zoon van God uit. Gods wezen is een Eénheid. Hij is één Wezen, één Persoon. De leer, dat God uit drie personen bestaat, is een dwaling. In Deut. 6:4 staat: Hoor, Israël: de Here is onze God; de Here is één! (dus één Persoon!). Dit wordt ook onderschreven door het feit, dat de beide Cherubs en het Verzoendeksel uit één brok goud moesten worden gesmeed (d.i. geslagen) (zie Exod. 25:18). De Ark van het Verbond staat in de tweede plaats voor de Bruiloft of Eenwording van het Lam van God en Zijn Bruid. Zie ook nog noot 11. (noot – AK)
[13] Artikel van H. Siliakus, uit het blad “De Tempelbode” van april 1987.
[11] De Verbondskist is het beeld van de Bruid van het Lam. Deze ‘kist’ was namelijk gemaakt van acacia- of sittimhout (hetgeen staat voor de mens), overdekt met goud (hetgeen staat voor het goddelijke), dus het beeld van de mens die met Gods natuur en wezen bekleed is. Het Verzoendeksel met de beide Cherubs, bovenop de Verbondskist, vormt dan ook het beeld van de UITwendige eenheid van onze God met de Bruid van het Lam. In deze gouden Ark of Verbondskist lagen (zie Hebr. 9:4):
· de gouden kruik met het manna (zie Exod. 16:33 – een beeld van Jezus, het Lam van God);
· de staf van Aäron, die gebloeid had (zie Num. 17:10 – een beeld van de Heilige Geest van God);
· de stenen (wets)tafelen van het verbond, de zgn. 10 geboden, (zie Exod. 34:28-29 – een beeld van de Vader).
Deze 3 dingen staan voor de 3 openbaringsvormen van onze almachtige God en beelden de INwendige eenheid met de Bruid van het Lam uit (hiervan lezen wij ook in Zach. 2:5). De Ark van het Verbond staat dus voor de Bruiloft of Eenwording van het Lam van God en Zijn Bruid. Dit wordt uitgebeeld doordat het verzoendeksel met zijn beide cherubs werd gelegd op de Verbondskist, die staat voor de Bruid van het Lam. Zie ook nog noot 9. (noot – AK)
[12] In de eerste plaats beeldt de Ark van het Verbond de troon van God uit. De beide Cherubs en het Verzoendeksel beelden onze almachtige God in Zijn 3 openbaringsvormen uit. De Cherubs beelden de Vader en de Heilige Geest uit, en het Verzoendeksel beeldt het Lam, de Zoon van God uit. Gods wezen is een Eénheid. Hij is één Wezen, één Persoon. De leer, dat God uit drie personen bestaat, is een dwaling. In Deut. 6:4 staat: Hoor, Israël: de Here is onze God; de Here is één! (dus één Persoon!). Dit wordt ook onderschreven door het feit, dat de beide Cherubs en het Verzoendeksel uit één brok goud moesten worden gesmeed (d.i. geslagen) (zie Exod. 25:18). De Ark van het Verbond staat in de tweede plaats voor de Bruiloft of Eenwording van het Lam van God en Zijn Bruid. Zie ook nog noot 11. (noot – AK)
[13] Artikel van H. Siliakus, uit het blad “De Tempelbode” van april 1987.
